28 березня 2018 Газета "Dziennik
Kijowski"
Prezentacja książki Andrzeja
Amonsa, Walentyny Daszkowskiej
„OSTATNIA KONFERENCJA ADOLFA KONDRACKIEGO”
Autorzy prezentowanej książki: Andrzej
Amons i Walentyna Daszkowska
28
marca 2018 roku w czytelni biblioteki im. A. Mickiewicza w Kijowie odbyła się
prezentacja książki znanego badacza represji stalinowskich na Ukrainie Andrzeja
Amonsa i współautora przedstawionej publikacji - dyrektora kijowskiego
gimnazjum Walentyny Daszkowskiej pt.„Ostatnia konferencja Adolfa Kondrackiego”.
Przedstawiona
na prezentacji książka poświęcona jest 75. rocznicy Tragedii Katyńskiej i
przeprowadzonej w związku z tym w Kijowie w dniu 25 marca 2015 roku konferencji
naukowo-praktycznej, zorganizowanej przez Ambasadę Rzeczypospolitej Polskiej w
Kijowie, Instytut Badań Politycznych i Etnonarodowych im. I. F. Kurasa,
Narodową Akademię Nauk Ukrainy, Kijowskie Stowarzyszenie Kulturalno-Oświatowe
im. Adama Mickiewicza, Ministerstwo Kultury Ukrainy, Narodowe Muzeum Pamięci
Historycznej „Bykowniańskie Mogiły” oraz Ukraiński Instytut Pamięci Narodowej.
W jej przygotowaniu aktywny udział wzięli:
ówczesny Konsul Generalny RP w Kijowie Rafał Wolski, jak również historycy i
publicyści w tym: A. Kondracki, A. Amons i W. Filimonichin. W pracy konferencji
uczestniczyli też znani badacze, pracownicy muzeów Ukrainy oraz uczestnicy
licznych archeologicznych prac wykopaliskowych na Ukrainie, dzięki wysiłkowi
których zostały odkryte szczątki ofiar represji politycznych lat 30-40 XX wieku
potajemnie pogrzebane przez NKWD.
Na
konferencji z referatami naświetlającymi daną tematykę wystąpili: J. Szapował.
A. Kondracki, O. Bażan, A. Amons, N. Łapczynska, A. Zinczenko, W. Filimonichin,
Z. Szeremata, R. Podkur, Z. Kokin, gość z Polski - Sławomir Kalbarczyk i wielu
innych.
W
swoich wystąpieniach odzwierciedlili oni proces powszechnego i wyraźnie
ukierunkowanego niszczenia przez Stalina i jego otoczenie przeciwników
politycznych i wszystkich tych, którzy w taki czy inny sposób nie dogadzali
rządom bolszewickim lub należeli do wyznaczonych mniejszości narodowych
podlegającym doraźnym represjom. Tak było z Polakami, Niemcami, Grekami i
wieloma innymi.
Autorzy
prezentowanej książki postawili sobie za zadanie, przypomnieć czytelnikom nie
tylko przebieg owej konferencji, lecz również najbardziej interesujące, z ich
punktu widzenia, wystąpienia, odtwarzające ogrom prowadzonych wówczas represji,
odtworzyć atmosferę stalinowskiej epoki, jak również naświetlić udział
poszczególnych autorów w badaniach i analitycznych konkluzjach tego okresu.
W
pierwszej kolejności odnosi się to oczywiście do Adolfa Kondrackiego, który
ponad 30 lat przepracował w Instytucie Historii Ukrainy. Ponad 20 lat oddał on
też pracy społecznej, będąc przewodniczącym Kijowskiego Stowarzyszenia Osób
Represjonowanych, gdzie do ostatniego dnia pozostawał honorowym jego
przewodniczącym. W szeregu komisjach i organizacjach społecznych Polski i
Ukrainy, reprezentował sobą nie tylko rodzinę represjonowanego przez władzę
sowiecką radzieckiego oficera, a również tysiące rodzin Ukraińców i ukraińskich
Polaków, skrzywdzonych ofiar tych represji.
Dla
Kondrackiego była to, niestety, ostatnia konferencja, gdyż tuż niemal po jej
zakończeniu odszedł od nas na zawsze. A jako że do ostatniej chwili życia
przedstawiał On interesy ludzi represjonowanych, dlatego część książki poświęcona
jest właśnie Adolfowi Kondrackiemu, człowiekowi honoru i szlachetności.
Opisując
prezentację, należy zacząć właśnie od artykułu Adolfa Kondrackiego, w której
odtworzył on i przeanalizował cały proces tworzenia i funkcjonowania
organizacji społecznych zrzeszających osoby represjonowane, poczynań historyków
i innych ludzi czynu, skupionych na idei ustalenia prawdy historycznej w
stosunku do tych, zgładzonych na terytorium ZSSR - Ukraińców, Polaków i
przedstawicieli innych narodowości rękami popleczników rządów Stalina.
Aczkolwiek, niestety, stwierdzić należy, że są jeszcze niektóre osoby, które do
chwili obecnej nie chcą sami i nie dają innym, poznać całej prawdy o
dyktatorskich rządach na Ukrainie i ich niewinnych ofiarach - zamieszkujących
te ziemie ludziach najróżniejszych narodowości.
Prezentację,
opracowanej książki, otworzyła prezes Kijowskiego Polskiego Stowarzyszenia
Kulturalno-Oświatowego im. A. Mickiewicza - Irena Gilowa (wdowa po A.
Kondrackim). Przypomniała ona obecnym, że mija już prawie trzy lata jak odszedł
jej mąż, senior Kijowskiego Polskiego Stowarzyszenia i Kijowskiej Komisji Rady
Miejskiej m. Kijowa ds. Przywrócenia Praw Osobom Zrehabilitowanym, niezmienny
przewodniczący Kijowskiego Stowarzyszenia Ofiar Politycznych Represji.
Pani
Irena podkreśliła, że jej mąż ogrom lat swojego życia i aktywności społecznej
poświęcił ustanowieniu historycznej prawdy, powiązanej z wyjawieniem miejsc
pochówku ofiar masowych politycznych represji 30-40 lat ubiegłego stulecia,
rozstrzelanych w Kijowie i ich rehabilitacji. Pani Irena przedstawiła obecnym
ostatnią państwową nagrodę Kondrackiego Krzyż Kawalerski
Orderu
Zasługi Rzeczypospolitej Polskiej, przyznaną mu za jego żmudną, bezinteresowną
pracę, a wręczoną osobiście przez prezydenta Polski Bronisława Komarowskiego w
kwietniu 2015 roku, dosłownie kilka dni przed Jego zgonem.
Następnie
głos zabrał kierownik Wydziału Konsularnego Ambasady RP w Kijowie p. Tomasz
Dederko, który w swoim wystąpieniu skupił się na problemach ścisłej współpracy
w dziedzinie kultury i historii między Ukrainą a Polską. Podkreślił on, że
masowe represje stalinowskie na Ukrainie, które rozpoczęły się w 1937 roku były
skierowane nie tylko przeciwko Ukraińcom, ale także przeciw licznym
przedstawicielom mniejszości narodowych zamieszkującym tereny USSR. Wśród nich
byli Polacy, Niemcy, Grecy, i wielu innych przedstawicieli krajów ościennych,
które również wpadły w żelazne szpony bolszewickiego wodza, nieustającego w
swoich politycznych represjach etnicznych na Ukrainie, kulminacją których stał
się rok 1941 roku, kiedy to w ramach tak zwanej „sprawy katyńskiej” na rozkaz
Stalina zgładzono dziesiątki tysięcy polskich oficerów i innych przedstawiciele
narodu polskiego.
Książka,
poświęcona pamięci Adolfa Kondrackiego, odzwierciedla właśnie ten okropny okres
historii nie tylko dla ukraińskiego, lecz również i polskiego narodu.
Adolf Kondracki po maturze
Redaktor
„Dziennika Kijowskiego” Stanisław Panteluk, Jego przyjaciel i wieloletni
współpracownik (Adolf K. był członkiem kolegium redakcyjnego "DK") w
swoim wystąpieniu scharakteryzował postać Adolfa Kondrackiego w płaszczyźnie
codziennego obcowania z nim.
Podstawową
cechą Jego osobowości było to, że zawsze dążył do doskonalenia i pogłębiania
wiedzy. Zawsze zachowywał cierpliwość, skromność (nie mylić z prostotą)
elegancję. Był życzliwy, uprzejmy (w stosunku do wszystkich) solidny w
działaniach i wymagający wobec siebie. Miał duże poczucie humoru (faktycznie
nieodłącznie towarzyszące wysokiej inteligencji). Potrafił w odpowiednim
momencie zażartować, rozładować tym samym atmosferę, czy też wesprzeć zespół na
duchu swoją empatią, serdecznością. Doskonale znał się na ludziach. Dawał im
lakoniczne i trafne definicje.
Stanisław
P. podkreślił też doniosłość nowego wydania o Tragedii Katyńskiej dla
podtrzymania historycznej pamięci o Polakach i osobach innych narodowości,
którzy zginęli z rąk stalinowskiego NKWD.
W
swoim wystąpieniu dawny przyjaciel A. Kondrackiego ukraiński poeta Stanisław
Szewczenko, uwypuklił aktywną pracę Adolfa Adolfowicza, powiązaną z jego
działalnością w organizacjach społecznych. Opowiadał też o Jego przykładnych
stosunkach z przyjaciółmi, kolegami i po prostu z bliźnimi, z którymi mu
wypadało stale pracować. Podkreślił jego dobroć i chęć udzielenia pomocy tym
ludziom.
Walery
Filimonichin - naukowy sekretarz Narodowego Rezerwatu „Bykowniańskie Mogiły”
podkreślił, że jego wieloletnią znajomość ze znanym historykiem i nadzwyczajnym
człowiekiem Adolfem Kondrackim - synem represjonowanego przez radziecką władzę
ukraińskiego Polaka A.W. Kondrackiego, spoczywającego w Bykowniańskim Lesie,
przypomina sobie z głębokim szacunkiem. A. Kondracki wniósł znaczący wkład nie
tylko w stworzenie kijowskiego regionalnego stowarzyszenia represjonowanych
(był jednym z jego założycieli) lecz i międzynarodowej organizacji społecznej
„Memoriał”, będąc wiceprzewodniczącym tej organizacji. Równie aktywnie i
ofiarnie działał on w kierownictwie Związku Polaków na Ukrainie.
W
swoim wystąpieniu Wołodymyr Małaszenko - członek Komisji Kijowskiej Rady ds.
Przywrócenia Praw Osób Rehabilitowanych podkreślił rolę i aktywną pracę A.
Kondrackiego w komisji, gdzie On, jako przewodniczący Kijowskiego
Stowarzyszenia Osób Represjonowanych, bronił interesów represjonowanych
obywateli Ukrainy. Opowiadał też o Jego ścisłej współpracy z Narodowym
Rezerwatem „Bykowniańskie Mogiły”, na terytorium którego spoczywa ojciec śp.
Adolfa.
Autor
omawianego wydania A. Amons w swoim wystąpieniu zwrócił uwagę obecnych na
korzyści wynikające z udanego przeprowadzenia marcowej (z 2015 r.) konferencji
naukowej, poświęconej 75. rocznicy Zbrodni Katyńskiej. Przypomniał, że na
terytorium Bykowniańskiego Specjalnego Rewiru NKWD potajemnie oddano ziemi
ciała 3435 rozstrzelanych w kijowskich więzieniach polskich oficerów i
obywateli Polski, grzebiąc je w bezimiennych grobach zbiorowych. Wszyscy oni
zgładzeniu zostali na mocy osobistej decyzji Stalina i Postanowienia KC WKP (b)
z dnia 5 marca 1940 roku i, niestety, dotychczas nierehabilitowani!
Prezentację książki otworzyła prezes
Kijowskiego Polskiego Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego im. A. Mickiewicza
- Irena Gilowa
Prowadzący
prezentację książki podkreślił, że opublikowane są w niej artykuły A.
Kondrackiego, Z. Kalbarczyka (Polska), O. Bażana, A. Amonsa, W. Filimonichina i
innych uczestników naukowej konferencji, poświęcone są tematyce Zbrodni
Katyńskiej, która uwidoczniła bestialstwo stalinowskiego reżimu w stosunku do
ludzi, mających własne, odmienne od powszechnie uznawanych, poglądy polityczne.
Wysoko ocenił on również wieloletnią naukową i społeczną działalność historyka
A. Kondrackiego, Jego niebagatelny wkład do rozwoju działalności kijowskiego regionalnego
stowarzyszenia „Memoriał”, jak też Jego aktywną pracę na rzecz społeczności
polskiej w Kijowie. Niemało wysiłku oddał On wzmacnianiu kontaktów Ukrainy z
Polską i należytemu zachowaniu pamięci ofiar represji politycznych na Ukrainie.
Jego ostatnia konferencja, stała się niejako, podsumowaniem Jego wieloletniej
pracy nad przywróceniem sprawiedliwości, wypracowaniem obiektywnej oceny
historii stosunków polsko-sowieckich, w imię godnego upamiętnienia ofiar
represji bolszewickich w Polsce i na Ukrainie.
Współautor
książki Walentyna Daszkowska podkreśliła, że od dawna znała Adolfa
Kondrackiego, jako historyka, który wniósł niemały wkład w rozwój
polsko-ukraińskich kontaktów, jako autora licznych publikacji, poświęconych
stalinowskim represjom, od których w okresie latach 1937-1941 ucierpiało
niemało Ukraińców i przedstawicieli innych narodów, w tym i Polaków. Zbrodnia
Katyńska, dokonana przez władzę sowiecką, na wieczne czasy pozostanie w pamięci
naszych narodów, jako przestępstwo przeciw ludzkości, które nie podlega
zapomnieniu.
Wyznała
ona zebranym, że represje NKWD nie ominęły jej rodziny. W 1937 roku aresztowano
ukraińskich Polaków - Polikarpa Daszkowskiego i jego brata Włodzimierza
Daszkowskiego. Dobrze pamięta, że Polikarpa Pietrowicza „zasądzili” na 10 lat
tzw. poprawczych obozów pracy, a jego brata Włodzimierza Pietrowicza
Daszkowskiego rozstrzelano w winnickim więzieniu. Jego ciało odnaleziono i
rozpoznano w toku niemieckich odkopywań w 1943 roku i pochowano na cmentarzu
miejskim.
Kończąc
nie sposób nie wspomnieć raz jeszcze organizatorów tego spotkania: p. Irenę
Gilową, kierownika WK Ambasady RP w Kijowie p. Tomasza Dederko, dyrektorkę
biblioteki im. Mickiewicza p. Tetjanę Jowchomiszcz, jak również p. Walentynę
Daszkowską – dobroczynnego sponsora tego wydania i gorąco podziękować im za
godne przeprowadzenie prezentacji zaproponowanej czytelnikom książki.
Andrzej
AMONS
(Tłum.
St Panteluk)
Посилання на статтю з офіційного сайту газети «Dziennik Kijowski»